(Ne)vidljiva umetnost performansa
Izvođačka umetnost, razne umetničke akcije i intervencije najčešće se smatraju delom performansa kao forme umetničkog dela. U svom osnovnom značenju, performans definišemo kao delovanje pojedinca ili grupe na određenom mestu i u određeno vreme, koji stvaraju u tom trenutku umetničko delo.
Performans obično uključuje prisutnost tela izvođača ili prisutnost medija izvođača koji se odnosi na publiku ili javnu sferu na mestu gde se odvija.
On je prolazan čin, što znači da ima određen vremenski okvir, te ga je u kontekstu muzejske zbirke vrlo teško ili čak nemoguće sačuvati.
Iako se performans može evidentirati i dokumentovati u različitim medijima, te može i konceptualno postojati kao video-performans, često neki delovi izvođenja ostaju nezabeleženi, nezapisani i nevidljivi za one koji nisu bili prisutni na mestu događaja. Iz tog razloga, muzej čuva artefakte i dokumente o konkretnim izvođenjima. Većina ove dokumentacije dobila je status umetničkog dela odobrenjem umetnika.
Izvođačka umetnost je jedan od glavnih umetničkih oblika koji se koriste u novim umetničkim praksama od kraja 1960-ih. Konceptualna i postkonceptualna umetnost preispituje dvojnost vidljivost/nevidljivost izvođačkog čina u okviru svog političkog i društvenog kontekstualnog okvira.
Posebno važni primeri performansa u istoriji umetnosti na prostorima bivše Jugoslavije, pa i šire, mogu se naći u zbirci Muzeja savremene umetnosti Vojvodine.
