Termin "naiva" ili "naivni umjetnik" obično se primjenjuje za umjetnike bez formalnog akademskog obrazovanja, za samouke umjetnike, te u slovenskom jeziku ponekad za self-made umjetnika (samorastniki). U pravilu, naiva nije izjednačena s takozvanom primitivnom umjetnošću koja se odnosi na posebne tehnike i stilizaciju vizualnih oblika u djelima obrazovanih i amaterskih umjetnika. Po istoj logici, naivni umjetnici stvaraju bez znanja o zakonima vizualne sintakse, proporcija, perspektive i ostalih vizualnih kodova. U tom smislu, oni su opušteni i neopterećeni, a njihov nedostatak formalnog obrazovanja zapravo je preduvjet za njihov kontakt s osnovnim načinom kreativnog rada.
Fenomen naivne umjetosti nastao je u Jugoslaviji davno prije Drugog svjetskog rata kada je hrvatski slikar Krsto Hegedušić (1901-1975.), osnivač socijalno angažirane grupe Zemlja, osnovao tzv. Hlebinsku školu u hrvatskom selu Hlebine na rijeci Dravi koja je jednostavne seljake vodila k osnovama vizualnog izražavanja. Zbog društveno-kritičke orijentacije grupe Zemlja, a vjerojatno i zbog karakterističnog ukrasa i odsutnosti ideološki problematičnih elemenata, naivna je umjetnost postala popularan jugoslavenski brend nakon 1945. Godine. Smatrala se svojevrsnim amblemom jugoslavenske umjetnosti, da tako kažemo, posebice u Njemačkoj. Zbog velikog interesa javnosti usmjerenog ka naivnim umjetnicima, kulturne politike toga vremena aktivno su poticale potragu za predstavnicima ove škole diljem zemlje.
ulje, papir
58 x 79 cm
© Koroška galerija likovnih umetnosti, foto Tomo Jeseničnik
ulje, juta
66 x 86 cm
© Koroška galerija likovnih umetnosti, foto Tomo Jeseničnik
ulje, platno
56,5 x 72,8 cm
© Koroška galerija likovnih umetnosti, foto Tomo Jeseničnik
ulje, platno, 95 x 110 cm
© Koroška galerija likovnih umetnosti, foto Tomo Jeseničnik
ulje, platno, 30 x 49,5 cm
© Koroška galerija likovnih umetnosti, foto Tomo Jeseničnik